Tarcza tnąca wykonana jest z żywicy jako spoiwa, uzupełnionego siatką z włókna szklanego i łączona z różnymi materiałami. Jej wydajność cięcia jest szczególnie istotna w przypadku materiałów trudnoskrawalnych, takich jak stal stopowa i stal nierdzewna. Metody cięcia na sucho i na mokro zapewniają większą stabilność dokładności cięcia. Jednocześnie odpowiedni dobór materiału tnącego i jego twardości poprawia wydajność cięcia i obniża koszty produkcji. Jednak podczas procesu cięcia mogą również wystąpić wypadki związane z oparzeniami obrabianych elementów.
Jak możemy uniknąć oparzeń w trakcie cięcia, które mogą mieć zbyt niski wpływ na wydajność cięcia?
1. Wybór twardości
Zbyt wysoka twardość spowoduje wypalenie struktury metalograficznej materiału, co uniemożliwi dokładne zbadanie jego mikrostruktury, co może prowadzić do błędów. Zbyt niska twardość spowoduje niską wydajność cięcia i zużycie ostrza. Aby zapobiec przypaleniom i utracie ostrości podczas cięcia, wystarczy sprawdzić twardość materiału i prawidłowo użyć chłodziwa.
2. Wybór surowców
Preferowanym materiałem jest tlenek glinu, a węglik krzemu jest preferowany do cięcia materiałów nieżelaznych i niemetalowych. Ponieważ tlenek glinu używany do cięcia metali nie reaguje chemicznie ze składnikami chemicznymi metalu, jest korzystny w procesie cięcia. Metale niemetaliczne i nieżelazne charakteryzują się niską aktywnością chemiczną, natomiast węglik krzemu charakteryzuje się niższą aktywnością chemiczną w porównaniu z tlenkiem glinu, zapewniając lepszą wydajność cięcia, mniej przypaleń i mniejsze zużycie.
3. Wybór granularności
Wybór umiarkowanej wielkości cząstek jest korzystny do cięcia. Jeśli wymagana jest ostrość, można wybrać grubsze ziarno. Jeśli cięcie wymaga dużej precyzji, należy wybrać materiał ścierny o drobniejszych cząstkach.
Czas publikacji: 16-06-2023